Kun je je geheugen opschrijven?

Het geheugenboek door Lara Avery

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff

Aantal pagina’s: 383

ISBN: 9789024574056

Korte inhoud

Sammie McCoy heeft haar plannen klaar. Ze studeert dit jaar af met de hoogste punten van haar jaar. Daarna gaat ze studeren in New York aan de NYU. Samen met Maggie vormt ze een onverslaanbaar debatteam. Daarbij is ze de valedictorian van haar jaar ( degene die de afscheidspech mag doen). Alles is goed uitgedacht en ze gaat er volledig voor. Enkel haar sociale vaardigheden laten veel te wensen over. Ze is rechtdoorzee en praten over koetjes en kafjes is niet aan haar besteed.

Dan begint ze te schrijven aan dit boek: haar geheugenboek. De diagnose NPC (Niemann-Pick C) slaat in als een bom. Een zeer zeldzame ziekte waardoor ze onder andere haar geheugen gaat verliezen. Zowel haar geheugen als haar lichaam gaan haar in de steek laten. Om zich later dingen te kunnen herinneren begint ze te typen.

Mijn mening

Een diagnose krijgen is steeds aangrijpend. Lara Avery schetst een zeer zelfbewust meisje met haar plannen. De onzekerheid sluipt er langzaam in op een stapsgewijze manier. Je leert Sammie eerst kennen als een sociaal onwennig persoon. Zomaar babbelen en signalen oppikken kan ze niet. Ze voelt ze niet aan en is rechtdoorzee. Hoe meer haar ziekte haar vormt hoe meer ze het sociale leert. Ze ontdekt dat vriendschap en liefde zeer speciaal zijn en ook voor haar weggelegd. In dit alles blijft het positieve de hoofdtoon. Het is geen deprimerend boek en dat is het mooie hieraan.

Het verhaal is in de ik-vorm geschreven. De schrijfstijl verandert samen met het verloop van de ziekte. Aan het begin is het heel sec weergegeven , een opsomming van feiten bijna. Tips en gesprekken letterlijk op papier gezet. Langzaam komen er steeds meet gevoelens in , de schrijfstijl wordt vlotter en aangenamer om te lezen. Wanneer het even niet goed gaat zie je het ook, geen hoofdletters en spellingfouten. Het verhaal pakt je en neemt je mee in Sammie haar gedachte.

Conclusie

Een heftig verhaal dat je op het einde even moet laten bezinken. Het is op zo een manier geschreven dat het je tijdens het lezen niet loslaat. Het laat je zien dat er veel mooie dingen te ontdekken zijn in een slechte situatie, de onmacht van de omgeving en de kracht binnen Sammie zelf. Een aanrader!