Aruba ,een paradijs? of toch net niet

Paradijsvogels van Nathalie Pagie

Uitgeverij: Boekerij

Aantal pagina’s : 317

ISBN 9789022577370

 

 

 

 

Korte inhoud

Tara Linders is blij met haar werk bij de Dageraad een krant die flirt met het faillissement. Ze moet hard werken en buitenlandse reizen voor het uitspitten van een verhaal zijn niet mogelijk maar ze heeft een dak boven haar hoofd en een hond om elke avond ij thuis te komen. Daarbij weet ze haar collega Diego wel op waarde te schatten. Hun samenwerking is goed zonder bijkomende nonsens.

8 artikel over het paradijs Aruba kunnen de krant weer een tijdje laten draaien. Tara krijgt de opdracht: maak een commerciële reportage over succesvolle carrièrejagers .

Wanneer ze tijdens een avondje uit een Vlaams meisje ontmoet dat in nood verkeert, leert ze een andere kant van het eiland kennen.

Mijn mening

In april heb ik dit boek gekocht. Eerst lekker met de Nathalie Pagie gekeuveld en besproken met welk ik boek zou beginnen. De slotsom was: alle boeken kun je los lezen maar de achterliggende rode draad zit bij de journalisten en als je deze opbouw ook mee wilt hebben begin je eerst bij Paradijsvogels. Wie ben ik dan om dit in twijfel te trekken ( writer knows best) dus dit boek meegenomen.  Ik krijg dan ook een goed beeld van Tara en Diego. Hoe ziet hun leven er nu uit en wat zijn belangrijke gebeurtenissen in hun verleden. Juist hierdoor leer je hen kennen en krijg je een band met hen. Tara die het niet gemakkelijk heeft gehad, uiteindelijk heeft gevochten en nu blij is met haar eigen stekje. Diego die vol voor zijn werk gaat, net vader van een tweeling is geworden en daar samen met Yvonne nog geen evenwicht in heeft gevonden.

Hun bureau’s staan tegenover elkaar en ze weten elkaar te waarderen. No nonsense en hard werken, niet meer praten dan nodig en alles voor de zaak. Tara krijgt een opdracht om 8 artikelen te schrijven over het mooie Aruba, het paradijselijke eiland waar jonge succesvolle carrièremakers verblijven. De afschuw die Tara hier eigenlijk voor voelt, weet Pagie op treffende wijze vast te leggen. Natuurlijk zijn dit niet de artikelen die Tara wil schrijven. Die omhoog gevallen mannen, die enkel oog hebben voor zichzelf en zichzelf het belangrijkste vinden. Dit is voor haar geen journalistiek. Gelukkig krijgt ze door deze opdracht wel de mogelijkheid om 2 weken bij haar jeugdvriendin Marijke te logeren. Ze zijn in de loop der tijd uit elkaar gegroeid maar elkaar niet uit het oog verloren. Het moment om de banden aan te halen en zij kent het eiland natuurlijk door en door. De verloren vriendschap geeft nog een extra dimensie aan het verhaal. Wanneer ze het Vlaamse meisje tegen het lijf loopt en het geheim van haar vriendin ontdekt kan ze het niet alleen meer af. Ze moet de hulp inroepen van Diego. Hij kan haar vanuit Nederland voorzien van de nodige informatie. Hij van zijn kant weet dat het moeilijk is voor Tara om hulp te vragen en dat ze dit alleen doet als het echt niet anders kan. Door zijn speurwerk komt Diego er langzaam achter in hoe een wespennest Tara zich gestoken heeft.

De Paradijsvogels leest vlot. Pagie gebruikt verschillende pov’s maar deze overgangen zijn natuurlijk. Je weet telkens direct welke verhaallijn je volgt, wie er aan het woord is. Ook de “bad guys” zijn goed doordacht en uitgewerkt. Ook zij hebben hun verhaal en hun verleden. Door hen ook aan het woord te laten ontstaat er voor de lezer een helikoptervisie.

Sommige plottwisten verrassen je en andere worden goed voorbereid en bevestigen je vermoedens. Maar dit maakt het ook leuk om door te lezen.

Conclusie

Met Paradijsvogels weet Pagie je te laten gruwelen,Ze verrast je en de levens van Tara en Diego worden opgebouwd en je bent nieuwsgierig hoe het verder met hen gaat. Casa familia en Rio Grande komen vast en zeker nog in mijn boekenkast te staan.