Een dromerig sprookje

Day Dreamer van Luna van Roosen

Uitgeverij: Hamley Books

Aantal pagina’s: 273

ISBN: 9789082986396

 

 

Achterflap

Opbloeien doe je niet in de schaduw. “Dit is mijn verhaal, mijn eigen sprookjesachtige vertelling over een droomprins die verliefd wordt op een draak van een stiefzus. Een verhaal dat zo verkeerd loopt dat geen enkele pen ter wereld in staat is om het te herschrijven.”

Lora’s aankomst stond niet in de sterren geschreven. Het stond ook niet in Theebladeren, of in een van de boeken in de bibliotheek. Maar toch staat ze op een nacht aan de kasteelpoort met haar hond Henry die haar daarheen heeft geleid.

Het kasteel herbergt een geheim dat iedereen in zij grip houdt. Ook bij Lora begint het muiltje al snel te knellen. Is zij door haar komst echter in staat om tussen al de doornen ook rozen te doen bloeien?

Mijn mening

Allereerst een pluim voor de vormgeving van Day Dreamer. Bij het zien van de hard cover droom je al direct weg. Maar dit is niet het enige waar duidelijk zeer veel zorg aan besteed is. Het begin van elk hoofdstuk is telkens een feestje om naar te kijken.

In Day Dreamer zet Lora’s moeder haar bij het bos af. Samen met Henry gaat ze een stuk joggen. Zo kan ze alles van haar aflopen, inclusief de frustratie van haar moeders nieuwe vriend en diens dochter waarmee ze samenwoont. In alle sprookjes krijgt de hoofdpersoon de raad om niet van het pad af te wijken, maar wanneer Henry opeens achter iets aan rent, loopt Lora achter hem aan. Maar zoals in alle sprookjes is dat het slechtste om te doen. Hier begint Lora haar sprookje, inclusief kasteel, prins en het bezoek van haar stiefzus.

Tijdens het lezen krijg je van de ene kant een sprookjesgevoel, alle elementen zijn aanwezig en zelfs meer dan dat tijdens het lezen ontdek je telkens aanwijzingen naar andere klassieken sprookjes dewelke er op een zeer natuurlijke manier in zijn verwerkt. En zoals in een sprookje mis je soms de voeling met de realiteit. Heeft het kasteel die uitwerking op zijn inwoners? Want als je verloren bent gelopen, vergeet je dan je thuis? Leef je dan alleen in die wereld zonder verder over je verleden na te denken? Of is het kasteel zo magisch dat je al die dingen gewoon vergeet of je je er niet druk om maakt. Ook haar stiefzus lijkt er namelijk ook geen last van te hebben.

Door het begin in een zeer realistische setting te zetten krijg je de tweedracht over welk genre het boek nu eigenlijk is: een young adult of een sprookjesboek?

De personages komen langs wanneer het een doel heeft in de verhaallijn. Soms lijken ze gewoon ook even vergeten te zijn. De personages zelf leer je wel kennen maar niet doorgronden. Ze zijn echt niet te oppervlakkig maar buiten Lora heb je weinig idee wat hun diepere achtergrond is.

De schrijfwijze van Luna is vloeiend en beeldend. Ze laat de wereld voor je ogen ontstaan, laat je schrikken en lachen. Ze weet veel vragen bij je op te roepen zonder daar direct antwoorden op te geven. De spanning bouwt steeds verder op en niet alleen jij als lezer maar ook Lora krijgt steeds meer vragen. Ik ga ervan uit dat we in deel 2 allemaal de antwoorden ontdekken.

Conclusie

Op een sprookjesachtige wijze weet Luna van Roosen je mee te nemen naar haar sprookjeswereld. Veel vragen blijven onbeantwoord maar dat laat je alleen nog maar meer verlangen naar deel 2.