Over wezenloze zielen

Over wezenloze zielen van Merel de Keyzer

Uitgeverij: Dutch Venture Publishing

Aantal Pagina’s: 200

ISBN: 9789403611136

Achterflap

Er was eens ergens ver weg, diep in het Zwarte woud, het dorpje Flüstern. Ooit viel dit dorp onder toezicht van de mysterieuze graaf van Nebelburg. Niemand van de dorpsbewoners had hem ooit gezien, maar iedereen kende zijn donkere vervallen kasteel dat hoog in de bergen stond. Ondanks de geruchten en enge verhalen, de aan de kinderen werden verteld voor het slapen gaan, wist niemand wat er zich werkelijk afspeelde achter de oude kasteelmuren.

Daar in Füstern, vlakbij de Flüsternsee, woonde een meisje met haren als koren en ogen zo groen als lenteblaadjes. Door haar volk onbegrepen en ongeschikt gevonden voor het huwelijk. Dit meisje zou zonder dat zij het wisten hun levens en dat van de graaf voorgoed veranderen.

Mijn mening

Vandaag is de laatste dag van de blogtour en mag ik jullie laten weten wat ik van dit boek vond.

Over weerloze zielen is oorspronkelijk uitgegeven bij WillowTreez en komt nu onder de koepel van Dutch Venture Publishing uit.

Over wezenloze zielen is een sprookje zoals je het niet verwacht. Het dorpsmeisje komt in dienst van de kasteelheer (graaf van Nebelburg), de alles behalve aardige man en tot zover het sprookje. Het dorpsmeisje is meestal een lief, aardig en beleefd meisje maar hier wijkt de Keyzer al af. De spreekstijl, denkstijl van Sieglinde is zeker niet lief, aardig en beleefd. Ze is zeker niet op haar mondje gevallen, wel zeer loyaal aan haar familie en vloekt soms wat af op zichzelf en anderen, maar haar inborst is zeker van goud. Ze krijgt dan ook veel voor haar kiezen.

Ik kan u beloven, mijnheer, dat doe ik niet. U vertoont tekenen van onwetendheid en ik wijs u op uw foute inschattingen.

Het taalgebruik van de Keyzer is verrassend anders dan je dan ook verwacht van een doordeweeks sprookje. Toch past het in de setting. Het is realistischer dan het taalgebruik van andere sprookjes. Hoe zou jij reageren als je opeens ontdekt dat de kasteelheer een duistere persoon is die je manipuleert en dwingt dingen te doen die je niet wil. Ik zou in haar plaats waarschijnlijk in mijn hoofd ook wel eens vloeken.

Sieglinde en de Graaf worden op een pakkende wijze weggezet met oog voor detail. Er ontstaat een spanning tussen hen en deze kun je voelen toenemen. Ook de omgeving wordt op een dusdanige manier beschreven dat je je hem goed kunt voorstellen. Het dichte zwarte woud komt duidelijk naar voren.

Conclusie

Over Wezenloze zielen is anders dan ik verwacht had. Het is een verhaal met alle sprookjeselementen en toch wijkt het ook enorm af. Het was leuk om te lezen maar het wist me niet te betoveren.

Dit boek is een recensie-exemplaar, waarvoor dank. Dit beïnvloedt mijn mening niet. Om hier meer over te weten klik hier.